Misterio

Como sabedes polos filmes, é bastante común neste lado do océano ter matrículas personalizadas. Básicamente cando un matricula o carro pode pagar algo máis e escribir básicamente o que lle dea a gana... dentro de certas limitacións.

Normalmente as vanity plates (como se chaman) son bastante estúpidas e non entendo moi ben cal é a graza de ter unha. Pero vaia, a tema é que no meu barrio de cando en cando pode ver este exemplo:



Francamente, ao principio pensei que era a típica praca dalgún lambe-biblias deses que infestan este país. A primeira vista di: "God is #1" ou Deus é o número un... Pero é que tamén pode dicir: "God is no one" ou Deus é ninguén.

Digo eu que postos a ter unha matrícula personalizada, mellor unha que dea algo que pensar ao que conduce detrás de ti.

Por certo...

Con isto das internetes e tal non sei se vos enterástedes de que Obama é o presidente electo. Eu teño unha merda foto en Grant Park de cando a xente asumiu que gañara:



E outra tomada semanas despois no quiosco do aeroporto de Midway, camiño de DC, onde o presi electo compite con Xesús (Krixto) en protagonismo. Tendo en conta que escoitei moitos comentarios do tipo: "agora que Obama é o presidente, remataron os meus problemas", queda moi propio.



Espero que cando comece a gobernar se lles pase.. Ou se cadra, agora que detiveron ao gobernador de Illinois por tentar vender o seu posto no senado en ebay, van vendo que non é un mesias.

O Santa-Express

Que os americanos teñen certa paixón innata polo espectáculo é algo que non debe coller a ninguén de novas. Algunha que outra vez quédalles algo burdo, pero outras a verdade é que conseguen facer sorrir.

Máis do segundo que do primiero ten o Santa-Train, porque a Chicago Santa chega en transporte público e para iso a cidade preparou un comboio axeitado.

Antes das imaxes só me queda dicir que a xente, adultos na maioría, semellaban gratamente sorprendidos polo experiencia porque o primeiro que facía era chamar polo celular para dicir que estaban no Santa-Train. Vaia, primeiro sorrían, logo collían caramelos e despois chamaban.













Tamén o interior estaba decorado dun xeito... propio. Desde logo, foi unha viaxe interesante :)

A Historia pasa factura

Acabo de ler este artigo que fala de hai cincuenta anos pero tamén de mañá. Semella que entre as prácticas humanitarias do Imperio Británico en Kenya estivo a de torturar terríbelmente ao avó paterno do señor Obama como parte da súa acción contra o movemento independentista Mau Mau:

http://www.guardian.co.uk/world/deadlineusa/2008/dec/03/obama-grandfather-maumau-torture

Espero que o presidente electo tome nota, se ben non buscado represalias contra os británicos (como di o artigo ten problemas máis importantes), se cadra aprendendo que a tortura pode matar aos teus propios soldados:

http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/11/28/AR2008112802242.html

Polo pronto, xa está a facer os deberes:

http://www.huffingtonpost.com/2008/12/03/obama-receiving-more-dail_n_147956.html