Tuesday, May 22, 2007

Sendo breve

Toca ir durmir na cidade do vento, hoxe descubrín que non sempre este é frío. Saír á rúa é como meterse nun gran secador de pelo, aínda que por agora a resulta agradábel.

Sen vir a conto: o meu xantar foi nun raro restaurante italiano cercano ao campus. A miña xefa directa convidounos a min a outros investigadores do meu nivel xunto ao meu supervisor (e xefe da miña xefa) e ao xefe do meu xefe, tamén estaba alí o xefe dalguén máis (James, un farmacólogo africano moi simpático). Do xantar só salientar que as "chicas de oro" estaba comendo unhas mesas máis aló, que Frank Sinatra estaba presente (en son e retratos) e que o emprego da palabra "sex" é moi restrinxido. En caso de dúbida, nos EUA, preferide "gender". Creo que lle alegrei o día á tropa de xefes.

E para rematar, o diarío dos progres españois publicou un artigo do redondelán Ignacio (bo nome...) Ramonet sobre a folga do metal en Vigo --> http://www.elpais.com/articulo/Galicia/batalla/Vigo/elpepuespgal/20070523elpgal_11/Tes

Bo día!

1 comment:

Anonymous said...

Curioso artículo de la huelga del metal... Mi visión de la misma, como persona de a pié, es que fué una huelga sin motivo alguno, que lo único que consiguió fué molestarnos a todos.

Tu tío nesi, como trabajador de subcontrata del naval (que cumple el convenio) te daría otro punto de vista totalmente distinto. Pero me alegra saber que alguien la vió de forma positiva.